XV. Kiedy
i jak często można przyjmować Komunię Św.?
Przykazanie kościelne
podaje, że powinniśmy spowiadać się przynajmniej raz w roku i w czasie
wielkanocnym przyjmować Komunię św. Obowiązek ten jednak został określony
prawnie dopiero wtedy, gdy osłabła gorliwość i pobożność wiernych, a przez to
zaczęto zaniedbywać korzystanie z Eucharystii. Kościół ustalił to i podał, jako
obowiązujące dla wszystkich swoich członków, na Soborze Lateraneńskim IV w
1215 roku. Aktualny Kodeks Prawa Kanonicznego podtrzymuje powyższe ustalenie,
stwierdzając, że: Każdy wierny po przyjęciu Najświętszej Eucharystii po raz
pierwszy ma obowiązek przyjmować ją przynajmniej raz w roku.
Zasadniczo nakaz ten
powinien być realizowany w o-kresie wielkanocnym, chociaż dla słusznej
przyczyny może być wypełniony w innym czasie w ciągu roku70. Konferencja
Episkopatu w Polsce ustaliła okres Komunii św. wielkanocnej na czas od
niedzieli przed Popielcem do niedzieli Trójcy Świętej.
Również Katechizm
Kościoła Katolickiego stawia podobne wymagania, przypominając jednakże, iż:
Kościół żywo poleca wiernym, by przyjmowali zawsze Komunię świętą, gdy
uczestniczą w sprawowaniu Eucharystii. Zobowiązuje ich do tego przynajmniej raz
w roku.
Widzimy tutaj
potwierdzenie nakazu co do minimum, ale jednocześnie dostrzegamy zachętę, by
podczas każdej Eucharystii przystępować do Stołu Pańskiego. Należy się jednak
domyślać, że stwierdzenie to odnosi się do osób, które nie każdego dnia
uczestniczą we Mszy Św., albo przynajmniej tych, którzy nie więcej niż jeden
raz dziennie są na Eucharystii. Bardziej gorliwych dotyczy inny przepis, który
brzmi następująco: Kto przyjął już Najświętszą Eucharystię, może ją ponownie
tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której
uczestniczy... . To „podwójne" przyjęcie Ciała Pańskiego tego samego dnia
związane jest albo z uczestnictwem dwa razy we Mszy Św., albo z przyjęciem Komunii
św. za pierwszym razem poza Mszą św. i potem z pełnym uczestnictwem we Mszy św.
Ważne, by za drugim razem brać udział w całej Mszy św. Inne powody w sytuacji
zwyczajnej nie upoważniają do częstszego przyjmowania Komunii św. tego samego
dnia.
Sytuację nadzwyczajną
natomiast stanowi niebezpieczeństwo śmierci. Ochrzczeni znajdujący się z
jakiejkolwiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci powinni otrzymać Komunię św.
na sposób Wiatyku, mimo że tego samego dnia już raz przyjęli Ciało Pańskie.
Gdy chory, mimo złego stanu zdrowia, żyje, a
jednocześnie niebezpieczeństwo śmierci ciągle trwa, prawo kościelne zaleca, by
Komunia św. była udzielana wielokrotnie w poszczególnych dniach.
Wiatyk, jak wiemy, jest
Komunią św. udzielaną osobom umierającym jako umocnienie na drodze do życia
wiecznego. W miarę możliwości powinna być ona udzielona podczas Mszy św.
Zanoszenie Komunii św. jako Wiatyku należy do czynności powierzonych:
proboszczom i wikariuszom parafialnym, kapelanom, a także przełożonym wspólnoty
w kleryckich instytutach zakonnych lub stowarzyszeniach życia apostolskiego w
odniesieniu do wszystkich przebywających w domu. Niemniej jednak Wiatyku powinien
udzielać proboszcz, gdyż należy to do funkcji jemu specjalnie powierzonych.