Szukającym drogi
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego
Pokój wam! Weźmijcie Ducha Świętego!
Czytamy o niezwykłych zjawiskach w dzień Zesłania Ducha Świętego. Szum wiatru wokoło, a nad głowami Apostołów płomienie w kształcie języków. Apostołowie mówią nieznanymi językami, co wywołuje nie tylko podziw zgromadzonego tłumu, ale i szyderstwa. Wszystko to było znakiem niewidzialnego wydarzenia, jakim było przyjście i obecność Ducha Świętego, który w niezwykły sposób napełnił dusze Apostołów i zgromadzonej wraz z nimi wspólnoty.
Zwróćmy jednak uwagę na to, co było istotne. Pierwsza wspólnota chrześcijańska uczniów Jezusa zgromadziła się, zjednoczona w miłości i w modlitwie, oczekując na spełnienie obietnicy Jezusa, że zostaną „ochrzczeni Duchem Świętym, aby byli godnymi stania się Jego świadkami aż po krańce ziemi” (Dz 1,8). Dopiero Duch Święty, Pocieszyciel i Obrońca, przemienić miał tę małą, zalęknioną wspólnotę w żywy i nieustraszony Kościół, świadka Jezusowego życia i działalności.
„Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym” (Dz 2,4), pisze o pierwszych chrześcijanach autor Dziejów Apostolskich. Odnosi się to jednak do wszystkich chrześcijan. Kościół jest dla wszystkich; Duch Święty został obiecany wszystkim. Dlatego i nasza dzisiejsza uroczystość nie jest tylko dorocznym wspomnieniem Zesłania Ducha Świętego, ale jest jego ponowieniem i naszym osobistym przeżywaniem tych wydarzeń. Zesłanie Ducha Świętego jest bowiem trwałym przeżyciem Kościoła. Jest on bowiem ciałem, które rośnie karmione mocą Ducha Świętego; budowlą, którą On wznosi i udoskonala. Zesłanie Ducha Świętego dokonuje się każdego dnia.
Św. Paweł napisał: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch” (1 Kor 12,4). Zdolności, posługi, łaski, władza, dobre czyny są w Kościele bardzo różnorodnymi darami, ale ich Dawcą jest ten sam Duch Święty. Budowla Kościoła wznosi się przy pomocy wielu rąk, ale Budowniczym jest ten sam Duch Święty. On jest rzeczywistym Budowniczym ogromnej budowli Kościoła. Każdego z nas włączył w tę budowlę , do Bożej wspólnoty. Każdego z nas ożywia, udoskonala, kształtuje, byśmy wzrastali w Panu i w Jego miłości, aby w ten sposób całe ciało Kościoła wzrastało w świętości i stawało się świadkiem miłości Bożej i obecności Chrystusa w naszym świecie, w naszej historii i w naszym życiu; żeby stawało się wspólnotą miłości, modlitwy i świętości, pełną Ducha Świętego i świętych czynów.
„Pokój wam!... Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20-21n) powiedział Apostołom zmartwychwstały Chrystus. To samo powtarza każdemu z nas. Musimy o tym pamiętać, że każdy z nas przeżył swoje wielkie Zesłanie Ducha Świętego w dzień swego bierzmowania. Wówczas każdy otrzymał dary Ducha Świętego, Jego siłę i pomoc do kształtowania siebie na doskonałego chrześcijanina. W dniu dzisiejszym powinniśmy odnowić to nasze Zesłanie Ducha Świętego. Nie słyszymy wprawdzie szumu wiatru i nie widzimy ognistych języków, które sygnalizowałyby nam obecność Ducha Świętego i Jego działanie, ale Duch Święty jest naprawdę blisko nas. „Bóg nie milczy, to my jesteśmy głusi” (Sertillanges). Również i dzisiaj Duch Święty przemawia do Kościoła i do każdego w Kościele. Trzeba mieć tylko odpowiednią antenę, czyli słuchać w ciszy i we wspólnocie modlitwy i miłości.
Bracia i Siostry, w dzisiejszą uroczystość trzeba na nowo przeżyć własne Zesłanie Ducha Świętego czyli odwiedziny Ducha Świętego we własnej duszy i odnowić moc swojej wiary. Wysilamy się, żeby znaleźć dowody dla umocnienia w sobie swego chrześcijaństwa, ale może zapominamy o najważniejszym: o modlitwie do Ducha Świętego, aby podobnie jak Apostołom, napełnił nam duszę i uświęcił życie; żeby dał nam siłę, byśmy mogli być świadkami Jezusa Chrystusa. On umocnił Apostołów i dał ich słowom siłę przekonywania, tak że ci prości i nieuczeni rybacy żydowscy nawracali greckich mędrców i dumnych Rzymian. Było to w większej mierze dzieło Ducha Świętego, niż ich własne.
„Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście przypieczętowani na dzień odkupienia” (Ef 4,30). Jesteśmy własnością Boga, przypieczętowaną przez Ducha Świętego. Szczególnie dzisiaj warto to sobie przypomnieć i odświeżyć swoje chrześcijaństwo; ożywić i umocnić ducha jedności, miłości, zrozumienia, przebaczenia. Musimy stać się głęboko świadomi, że stanowimy jedno wielkie Chrystusowe Ciało, któremu Duch Święty daje siłę i życie. Powtórzmy głęboką myśl św. Pawła: „Wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało... Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem” (1 Kor 12,13). Świadomi tej wielkiej prawdy, powinniśmy każdego dnia usilnie starać się o to, aby to ciało naszego Kościoła było jak najzdrowsze i jak najświętsze; żebyśmy nie zasmucali Ducha Świętego.