BÓG WIARY I MODLITWY
1.
GESTY SERDECZNOŚCI
J 20,19-31
Pójdźcie błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!
Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść;
byłem spragniony, a daliście Mi pić;
byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;
byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;
byłem chory, a odwiedziliście Mnie;
byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie.
Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? Spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych Mnieście uczynili” (Mt 25,34-40).
W tej przypowieści wychwalane jest czynne współczucie tych, którzy podążyli na pomoc i stali się „bliskimi” cierpienia. Nawet nie zrozumieli naprawdę, nawet nie zdali sobie sprawy, że miłość Jezusa czyni Jego samego bliskim tych, którzy są strapieni. Odpowiedź Jezusa musiała ich wprawić w zdziwienie: „Mnieście to uczynili”. Jezus nie wzbudza w nich świadomości, która pozwoliłaby im dostrzec Jego obecność w każdym cierpiącym. To prawda, że jest to przypowieść, a nie „jasne” nauczanie, jakie święty Jan nam przekazuje w imię Chrystusa.