I. Czym jest chrzest w rozumieniu prawa kanonicznego i co on nam daje?

Odpowiadając na to pytanie, warto zajrzeć do Kodeksu Prawa Kanonicznego. I tak kan. 849 stwierdza: Chrzest, brama sakramentów, konieczny do zbawienia przez rze­czywiste lub zamierzone przyjęcie, który uwalnia ludzi od grzechów, odradza ich jako dzieci Boże i przez upodob­nienie do Chrystusa niezniszczalnym charakterem włącza ich do Kościoła, jest ważnie udzielony jedynie przez obmy­cie w prawdziwej wodzie z zastosowaniem koniecznej for­my słownej.

Chrzest jako „brama sakramentów” otwiera możliwość skutecznego korzystania z następnych łask Bożych mogą­cych spłynąć tylko drogą sakramentalną. Co więcej, wa­runkuje on ważność innych sakramentów. Ktoś, kto nie zo­stał ochrzczony, nie może ważnie przyjąć: bierzmowania, Eucharystii, pokuty, namaszczenia chorych, kapłaństwa czy małżeństwa - niezależnie od tego, po czyjej stronie le­ży wina za brak chrztu (rodziców dziecka, samego zaintere­sowanego czy przedstawiciela Kościoła, który z jakiegoś powodu odmówił tego sakramentu lub udzielił go nie­ważnie). Rzeczywisty brak chrztu pozbawia człowieka możliwości uczestniczenia w radościach niebieskich. Pra­wodawca oprócz rzeczywistego przyjęcia chrztu wspomi­na również o zamiarze przyjęcia. Chodzi mu o tzw. chrzest z pragnienia, który określił w sposób przystępny Sobór Watykański II: Ci, którzy bez własnej winy, nie znając Ewangelii Chrystusowej, szczerym sercem szukają jednak Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli do wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej, wieść życie uczciwe.

Chrzest uwalnia ludzi od grzechu pierworodnego i grze­chów uczynkowych, tzn. tych wszystkich, które popełnili za swojego życia. Sprawia, że konkretny człowiek prócz miana dziecka swoich rodziców nabywa prawo nazywania się „dzieckiem Bożym” oraz wszystkie związane z tym przywileje i obowiązki. Włącza ich tym samym do Kościo­ła i tu, jak mówi Sobór: ... dzięki otrzymanemu znamieniu przeznaczeni są do uczestnictwa w kulcie religii chrześci­jańskiej i odrodzeni jako synowie Boży, zobowiązani są wy­znawać przed ludźmi wiarę, którą otrzymali od Boga za pośrednictwem Kościoła.

Aby chrzest był ważny, kandydat musi zostać obmyty w cieczy, która nie budzi u nikogo wątpliwości co do tego, że jest wodą a także dokonujący tej czynności, posiadający intencję czynienia tego co czyni Kościół, musi wypowie­dzieć poprawnie formułę sakramentalną.

Jako podsumowanie próby odpowiedzi na pytanie: co nam daje chrzest? celowe będzie przytoczenie słów Kate­chizmu: Skutek chrztu lub łaski chrzcielnej jest bardzo bo­gatą rzeczywistością. Obejmuje ona: odpuszczenie grze­chu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, na­rodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Przez fakt przyjęcia tego sakramentu o-chrzczony jest włączony w Kościół, Ciało Chrystusa, i staje się uczestnikiem kapłaństwa Chrystusa.