Wyszukiwanie
Święta

Niedziela, XXXI Tydzień zwykły
Rok B, II
Trzydziesta Pierwsza Niedziela zwykła

Licznik
Liczba wyświetleń strony:
13317

XVIII. Jakie są formy kultu eucharystycznego?

 

Cały kult eucharystyczny jest ściśle powiązany ze spra­wowaniem Eucharystii. Można śmiało powiedzieć, że sprawowanie Eucharystii w ofierze Mszy św. jest rze­czywistym źródłem i jednocześnie celem kultu oddawa­nego Jej poza Najświętszą Ofiarą. Przez modlitwę przed Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie wier­ni przedłużają zjednoczenie z Nim, które osiągnęli w Ko­munii św.

 

Wśród najistotniejszych form kultu eucharystyczne­go należy wymienić:

 

-          wystawienie Najświętszego Sakramentu;

 

-          procesje eucharystyczne;

 

-          kongresy eucharystyczne.

 

Najczęstszą formą kultu eucharystycznego jest wy­stawienie Najświętszego Sakramentu. Jest ono uzasad­nione w każdym kościele i kaplicy, w którym przecho­wywana jest Eucharystia. Wystawienie Najświętszej Eu­charystii pociąga do uznania cudownej obecności Chry­stusa i zachęca do zjednoczenia z Nim. Przy wystawieniu należy troskliwie unikać wszystkiego, co mogłoby przy­słonić pragnienie Jezusa, który ustanowił Eucharystię głównie po to, by nam służyła jako pokarm, lekarstwo i pokrzepienie. Prawodawca kościelny zalecił, żeby podczas odprawiania Mszy św. w tej samej części koś­cioła czy kaplicy nie było wystawienia Najświętszego Sakramentu.

Najświętszy Sakrament należy wystawiać w puszce lub w monstrancji, pamiętając o zapaleniu w pobliżu świec. Podczas wystawienia w puszce należy zapalić

przynajmniej dwie świece, a w monstrancji - cztery łub sześć.

Prócz wystawień krótszych, np. na czas trwania na­bożeństwa eucharystycznego, zaleca się, by w kościołach i kaplicach stałego przechowywania Najświętszego Sa­kramentu odbywały się co roku uroczyste jego wysta­wienia trwające dłuższy czas, nawet z przerwami. Chodzi o to, by miejscowa wspólnota głębiej rozważała i adoro­wała tajemnicę eucharystyczną. Istnieje również możli­wość, aby ordynariusz miejsca, ze względu na ważną i powszechną potrzebę, w kościołach, do których wierni liczniej uczęszczają nakazał modlitwy błagalne przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, trwające przez dłuższy czas.

Osobami upoważnionymi do wystawiania Najświęt­szego Sakramentu i udzielania Nim błogosławieństwa są: biskupi, prezbiterzy i diakoni. W szczególnych jednak okolicznościach mogą dokonywać wystawienia: akolici, szafarze nadzwyczajni Komunii Św., inni wierni wy­znaczeni przez ordynariusza miejsca. Nie mają oni jed­nak prawa udzielania błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Kolejnym sposobem kultu eucharystycznego jest or­ganizowanie procesji eucharystycznych. Wypada, by od­bywały się one po Mszach Św., podczas których kon­sekrowano hostię do procesji, lub po dłuższych pu­blicznych adoracjach, które odprawia się po Mszach św.. W procesjach, kiedy Najświętszy Sakrament jest niesiony lub wieziony poza kościół wśród śpiewów i uroczystych obrzędów, lud chrześcijański ma okazję, by złożyć świadectwo swej wiary i pobożności wobec Chry­stusa pod postacią chleba. Dlatego też w Kodeksie Prawa Kanonicznego możemy przeczytać: Gdzie, zda­niem biskupa diecezjalnego, jest to możliwe, należy dla publicznego świadectwa czci wobec Najświętszej Eucha­rystii urządzać, zwłaszcza w uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa, procesję prowadzoną po drogach publicz­nych.

Nie trudno się domyślić, że właśnie procesja w uro­czystość Ciała i Krwi Chrystusa ma szczególne miejsce wśród procesji eucharystycznych, jest ona wyrazem wspólnej wiary i uwielbienia wobec Chrystusa euchary­stycznego. Urządzając wszelkie procesje eucharystyczne, należy brać pod uwagę miejscowe zwyczaje, zarządzenia dotyczące wystroju placów i ulic, a także kolejność uczestników procesji. Podczas drogi, gdy jest taki zwy­czaj i przemawia za tym dobro duchowe, można urzą­dzać krótkie nabożeństwa przy ołtarzach stacyjnych, a także, szczególnie pod koniec procesji, udzielić błogo­sławieństwa eucharystycznego. Wypada jednak, aby procesja wyruszała z jednego kościoła i kończyła się w innym kościele czy kaplicy; jeśli jednak nie ma takiej możliwości, może wrócić do kościoła, z którego wyszła. Na zakończenie procesji udziela się błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem i po schowaniu Hostii uży­wanej w czasie procesji kończy się nabożeństwo.

Szczególną formą kultu eucharystycznego są kongre­sy eucharystyczne, które mogą mieć zasięg lokalny, re­gionalny lub ogólnokościelny. Celem tych kongresów jest doskonalsze zgłębienie jakiegoś aspektu tajemnicy Eucharystii oraz uczczenie jej publicznie w duchu mi­łości i jedności.

Aby móc w sposób właściwy przygotować kongres, należy uwzględnić przede wszystkim następujące istotne elementy:

-          dostosowaną do poziomu różnych grup wiernych gruntowną katechezę o Eucharystii, przede wszyst­kim jako tajemnicy Chrystusa żyjącego i działające­go w Kościele;

 

-          czynny udział w świętej liturgii, sprzyjający poboż­nemu słuchaniu słowa Bożego i rozbudzający bra­terskie poczucie wspólnoty;

 

-          poszukiwanie niezbędnych środków i podejmowa­nie dzieł społecznych służących postępowi ludz­kiemu oraz sprawiedliwemu podziałowi dóbr, rów­nież materialnych, na wzór pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej, by z eucharystycznego stołu mógł przenikać wszędzie ewangeliczny zaczyn jako siła budowania społeczności doczesnej i jako zadatek przyszłej.

 

Po wystarczającym okresie przygotowawczym można rozpocząć obchody kongresu eucharystycznego. Sama uroczystość kongresowa powinna przebiegać według ustalonych wzorców:

-          sprawowanie Eucharystii powinno być prawdziwie ośrodkiem i szczytem, do którego odnoszą się wszy­stkie przedsięwzięcia i różne nabożeństwa;

 

-          nabożeństwo słowa Bożego, sesje katechetyczne i prelekcje na publicznych zgromadzeniach niech zdążają ku temu, by wybrany temat głębiej zbadać, a jego aspekty praktyczne ukazać w jaśniejszym świetle jako zadanie życiowe;

 

-          należy zadbać o stworzenie możliwości wspólnych modlitw lub dłuższej adoracji przed wystawionym Najświętszym Sakramentem w wyznaczonych koś­ciołach, które nadają się do tego rodzaju nabo­żeństw;

 

-          przy urządzaniu procesji, w której niesie się Naj­świętszy Sakrament ulicami miasta wśród publicz­nych śpiewów i modlitw, należy kierować się zasa­dami dotyczącymi procesji eucharystycznych, uwzględniając społeczne i religijne warunki miejscowe.

 

Te trzy formy kultu Najświętszego Sakramentu zosta­ły wskazane przez Kościół i omówione w różnych doku­mentach wydanych przez hierarchię kościelną. To jednak nie znaczy, że wyczerpują one wszystkie możliwości ucz­czenia Chrystusa eucharystycznego, szczególnie w ra­mach kultu prywatnego. Dlatego też nie należy unikać szukania własnych sposobów oddania czci i tym samym zbliżenia się do Boga poprzez indywidualną najbardziej odpowiadającą poszczególnemu człowiekowi formę kultu.

Dźwięk

Brak pliku dźwiękowego

Statystyki

Brak własnych statystyk